Designproces
Leuk dat je deze pagina bezoekt! Graag vertel ik – bedenker Gerjon Zomer – je meer over hoe de DryBench is bedacht, ontworpen en gemaakt.
Allereerst: ik ben fan van design thinking*. Van ‘het ontstaat terwijl je het maakt’ en van ‘leren door te creëren’. De DryBench™ is ontwikkeld volgens de design thinking mindset. Op deze pagina beschrijf ik de innovatiereis langs opties en frames….
Het begint met wandelingen door het Utrechtse Zocherpark. Na een regenbui ga ik altijd zo snel mogelijk weer naar buiten. Maar genieten van de zon vanaf een bankje is er niet bij. De bankjes zijn (en blijven nog lange tijd) kletsnat. Vaak zitten er ook afdrukken op van moddervoeten van veterstrikkende hardlopers. Of vogelpoep.
Dit probleem met straatmeubilair vraagt om een oplossing, de buitenruimte kan beter en slimmer, vind ik. Ik ‘frame’ het probleem – zoals dit zo mooi heet bij design thinking. Op intuïtie kies ik een denkrichting voor de oplossing en begin binnen dit frame te experimenteren.
Het eerste logische frame sla ik direct over: een dispenser met droogdoekjes naast elk bankje. Zinloos. Maar zo’n ‘shindogu’ brengt wel de creativiteit op gang.
Mijn eerste serieuze frame betreft het oppervlak van de zitting. Al mijn oplossingen – onder meer dunne verticale lamellen, waterafstotende coating, een zitting van aan waterdoorlatend materiaal (de inspiratie is ZOAB) – blijken het probleem niet afdoende op te lossen of zijn niet haalbaar.
Tijd voor een andere framing. Ik focus me nu op het ‘uit de regen houden’ van de zitting. Ik bedenk een zitting die scharniert. Die haalt het niet omdat je niet van een bankzitter kunt verwachten dat hij of zij de zitting handmatig opklapt voor de volgende bankzitter. Opklapbare bankjes bestaan er voldoende, maar die zitten vast aan een gevel en klapt de eigenaar (aan het eind van de dag zelf weer op)
De framing wordt nog specifieker: wel opklappen maar dan automatisch, zoals bij een bioscoopstoel. Het volgende experiment betreft een automatisch opklappende zitting door middel van een veer. Dat werkt alleen blijkt dit niet onderhoudsvrij te zijn in de buitenlucht. De oplossing is technisch haalbaar maar niet duurzaam en/of onderhoudsarm.
Dan het (achteraf laatste) frame: ‘Automatisch opklappen met behulp van bestaande natuurwetten’. En daar komt de opklapbank uit voort die de zwaartekracht gebruikt door middel van een contragewicht. Prototyping van de positie van het contragewicht. Dit moet aan de bovenzijde van de drager, zodat de zitting ‘doorklapt’ tegen de rugleuning.
En dan begint het eindeloos ontwerpen, experimenteren en reflecteren in samenwerking met industrieel ontwerper Marc Platschorre en de technische talenten van STEDON. Tot er een droog bankje staat dat zo logisch is dat je je afvraagt waarom dit nog niet bestaat en dat we Drybench open
Vanaf dit moment haken de gebruikers aan. De mensen die de bank gaan gebruiken. En de mensen die de bank gaan kopen. Op basis van de feedback vanuit de gemeente Utrecht – ‘De DryBench is niet alleen droog maar ook nog lekker smal zodat hij goed past in smalle (winkel)straten’ – besluiten we ons frame letterlijk te versmallen. De bank en familieleden moeten zo min mogelijk ruimte innemen. Dit betekent onder meer een redesign van het contragewicht (een kunststukje van Jan Ate Zijlstra van STEDON) dat nu te ver naar achteren uitsteekt en het toevoegen van speciale remmen.
Dank voor het lezen, hopelijk heeft het je geïnspireerd.
Hartelijke groet!
Gerjon Zomer
*In het dagelijks leven ben ik innovator, ondernemer, investeerder en (Agile) coach. Ik verzorg workshops voor organisaties en teams die willen verbeteren, versnellen of veranderen. En ik heb een serie luchtige e-books geschreven die onderwerpen behandelen als Lean, Agile, Scrum, Kanban, Zelfsturing, Design thinking en Storytelling. Ofwel: alle aspecten van innoveren in een snel veranderende wereld. Deze Inspiratiereeks vind je hier.
